Walang kapayapaan hangga't todo-giyera
Ilang-Ilang D. Quijano
Pinoy Weekly, Vol. 5 Isyu 28
Hulyo 20 2006
Bago pa man idineklara ni Pangulong Arroyo noong nakaraang Hunyo na “pinakamalaking banta sa seguridad” ang CPP-NPA (Communist Party of the Philippines- New People’s Army) at naglabas ng P1-Bilyong pondo para umano’y lipulin ang rebolusyonaryong kilusan sa loob ng dalawang taon sa pamamagitan ng isang “all-out war,” kalat na ang lagim sa lungsod man o kanayunan.
All-out war
Ngunit hindi CPP-NPA ang pinagmumulan ng takot at ligalig ng mga mamamayan, kundi ang military death squads na hinihinalang nasa likod ng 704 na kaso ng pagpatay ng mga inosenteng sibilyan sa ilalim ng gobyernong Arroyo. Sa mga biktima ng political killings, 299 ang mga aktibista o lider at miyembro ng mga progresibong organisasyon at party-list, habang ang 405 naman ay mga mamamahayag at iba pang mamamayan na pinag-hihinalaang sumisimpatiya o sumusuporta sa CPP-NPA. Idineklara nga ng gobyerno ang todo-giyera laban sa CPP-NPA, ngunit pawang mga di-armadong sibilyan lamang ang nabibiktima.
Nabunyag na ang pagpatay sa mga aktibista at ordinaryong mamamayan ay lantarang bahagi ng Oplan Bantay Laya, programang kontra-insurhensiya ng gobyerno na sinimulan noong 2002. Nasa pang-apat na taon na ng pagsasakatuparan ang nasabing programa, ngunit malayo pa rin ito sa layuning pigilan ang patuloy na paglakas ng CPP-NPA sa ika-37 taon ng pinakamatagal na rebolusyonaryong kilusan sa Asya.
Sinasabi ng CPP na aktibo ang NPA sa 120 larangang gerilya sa 800 munisipalidad sa 70 probinsiya sa bansa. Patuloy umano ang pagsigla ng rebolusyonaryong kilusan dahil parami nang parami ang mga magsasaka, manggagawa, at iba pang aping mamamayan na namumulat sa matinding kahirapan at pinipiling lumaban. Kaya ayon kay Gregorio ”Ka Roger” Rosal, tagapagsalita ng CPP, bumuhos man ang pondong pangmilitar ay hindi kaya ng gobyernong sugpuin ang CPP-NPA. Sa datos na inilabas mismo ng AFP (Armed Forces of the Philippines), mas maraming sundalo—104—ang namatay kaysa rebeldeng NPA—84—sa unang bahagi ng taon.
Kasabay ng all-out war laban sa CPP-NPA, tuluyang ibinasura ng gobyernong Arroyo ang paglahok sa usapang pangkapayapaan ng GRP (Government of the Republic of the Philippines) at NDFP (National Democratic Front of the Philippines), ang umbrella organization ng mga katig sa programa ng CPP-NPA. Bagkus, nagsagawa pa ito ng mga hakbang para balewalain ang mga naunang napagkasunduan ng GRP at NDFP, labas pa sa mga paglabag sa karapatang pantao na maituturing na taliwas sa CAHRIHL (Comprehensive Agreement on Human Rights and International Humanitarian Law).
Noong Marso, sinuspinde ng GRP ang JASIG (Joint Agreement on Security and Immunity Guarantees) na ipinagkaloob ng dalawang panig noong 1995 sa kanilang mga negosyador, konsultant, at staff. Inilagay ng gobyernong Arroyo sa listahan ng mga huhulihin at kakasuhan ng rebelyon ang mga mayroong JASIG sa panig ng NDFP. Kamakailan, sunud-sunod ang pagdukot sa mga konsultant ng NDFP at ng kanilang mga kaanak katulad nina Prudencio Calubid at dalawa pang NDFP staff na dinukot sa Metro Manila, at Rogelio Calubad at anak na si Gabriel na dinukot naman sa Calauag, Quezon.
Tigil-putukan nilabag
Samantala, nalabag ang tatlong-taong ceasefire o tigil-putukan sa pagitan ng gobyerno at MILF (Moro Islamic Liberation Front), ang pinakamalaking rebeldeng grupong Moro sa Mindanao na nakikibaka para sa kasarinlan simula pa noong 1980.
Hunyo 28 ngayong taon nang sumiklab ang digmaan sa pagitan ng mga puwersa ng AFP at MILF sa Shariff Aguak, Maguindanao. Ito’y matapos tangkain ng pulis na arestuhin ang dalawang kumander ng MILF, sina Jamil Ombra at Sajid Pakiladato, na pinagbibintangan ng gobyerno na nasa likod ng pambobomba sa lugar noong Hunyo 23 na ikinamatay ng kapatid ni Gob. Andal Ampatuan.
Itinanggi ni Eid Kabalu, tagapagsalita ng MILF, na may kinalaman ang MILF sa atake sa pamilya ng gobernador. Pormal na inireklamo ni Kabalu sa joint ceasefire committe ang aksiyong militar na umano’y ginamit na dahilan ang nasabing pambobomba para salakayin ang MILF.
Ayon sa mga ulat, mahigit 20,000 pamilyang apektado ang napilitang lumikas. Umaabot naman sa 38 sundalo at militia at 10 rebeldeng MILF ang namatay sa sumiklab na labanan.
Naganap ang labanan isang buwan matapos hindi magkasundo ang gobyerno at mga rebelde sa usapin ng ancestral domain o lupaing ninuno na hinihingi ng MILF bilang teritoryo ng mga Moro. Hindi pumayag ang gobyerno na mapabilang sa ancestral domain ng mga Moro ang Basilan, Sulu, Tawi-Tawi, Lanao del Sur at Maguindanao, at ibang lugar sa Zamboanga del Norte, Zamboanga del Sur, North Cotabato, Sultan Kudarat at Sarangani.
Nagpahayag ang gobyerno Arroyo ng patuloy na komitment sa usapang pangkapayapaan sa MILF na may nakatalagang International Monitoring Team na pinamumunuan ng bansang Malaysia. Gayunpaman, nangangamba ang MILF na hindi malayong isama ang kanilang mga puwersa sa all-out war na idineklara laban sa CPP-NPA batay na rin sa ikinikilos ng gobyerno.
Solusyong bigo
Sa halip na subukang lutasin ang mga problemang panlipunan na ugat ng rebelyon, muli na namang inilalapat ng gobyernong Arroyo ang solusyong makailang beses nang nabigo—todo-giyera. Ang masaklap, hindi na lamang ”collateral damage” ang mga sibilyan, kundi sistematiko at walang-awang tinutudla ng mga mersenaryong hindi kayang magpatahimik sa pag-aalburuto ng bulkang sosyal.
Pinoy Weekly, Vol. 5 Isyu 28
Hulyo 20 2006
Bago pa man idineklara ni Pangulong Arroyo noong nakaraang Hunyo na “pinakamalaking banta sa seguridad” ang CPP-NPA (Communist Party of the Philippines- New People’s Army) at naglabas ng P1-Bilyong pondo para umano’y lipulin ang rebolusyonaryong kilusan sa loob ng dalawang taon sa pamamagitan ng isang “all-out war,” kalat na ang lagim sa lungsod man o kanayunan.
All-out war
Ngunit hindi CPP-NPA ang pinagmumulan ng takot at ligalig ng mga mamamayan, kundi ang military death squads na hinihinalang nasa likod ng 704 na kaso ng pagpatay ng mga inosenteng sibilyan sa ilalim ng gobyernong Arroyo. Sa mga biktima ng political killings, 299 ang mga aktibista o lider at miyembro ng mga progresibong organisasyon at party-list, habang ang 405 naman ay mga mamamahayag at iba pang mamamayan na pinag-hihinalaang sumisimpatiya o sumusuporta sa CPP-NPA. Idineklara nga ng gobyerno ang todo-giyera laban sa CPP-NPA, ngunit pawang mga di-armadong sibilyan lamang ang nabibiktima.
Nabunyag na ang pagpatay sa mga aktibista at ordinaryong mamamayan ay lantarang bahagi ng Oplan Bantay Laya, programang kontra-insurhensiya ng gobyerno na sinimulan noong 2002. Nasa pang-apat na taon na ng pagsasakatuparan ang nasabing programa, ngunit malayo pa rin ito sa layuning pigilan ang patuloy na paglakas ng CPP-NPA sa ika-37 taon ng pinakamatagal na rebolusyonaryong kilusan sa Asya.
Sinasabi ng CPP na aktibo ang NPA sa 120 larangang gerilya sa 800 munisipalidad sa 70 probinsiya sa bansa. Patuloy umano ang pagsigla ng rebolusyonaryong kilusan dahil parami nang parami ang mga magsasaka, manggagawa, at iba pang aping mamamayan na namumulat sa matinding kahirapan at pinipiling lumaban. Kaya ayon kay Gregorio ”Ka Roger” Rosal, tagapagsalita ng CPP, bumuhos man ang pondong pangmilitar ay hindi kaya ng gobyernong sugpuin ang CPP-NPA. Sa datos na inilabas mismo ng AFP (Armed Forces of the Philippines), mas maraming sundalo—104—ang namatay kaysa rebeldeng NPA—84—sa unang bahagi ng taon.
Kasabay ng all-out war laban sa CPP-NPA, tuluyang ibinasura ng gobyernong Arroyo ang paglahok sa usapang pangkapayapaan ng GRP (Government of the Republic of the Philippines) at NDFP (National Democratic Front of the Philippines), ang umbrella organization ng mga katig sa programa ng CPP-NPA. Bagkus, nagsagawa pa ito ng mga hakbang para balewalain ang mga naunang napagkasunduan ng GRP at NDFP, labas pa sa mga paglabag sa karapatang pantao na maituturing na taliwas sa CAHRIHL (Comprehensive Agreement on Human Rights and International Humanitarian Law).
Noong Marso, sinuspinde ng GRP ang JASIG (Joint Agreement on Security and Immunity Guarantees) na ipinagkaloob ng dalawang panig noong 1995 sa kanilang mga negosyador, konsultant, at staff. Inilagay ng gobyernong Arroyo sa listahan ng mga huhulihin at kakasuhan ng rebelyon ang mga mayroong JASIG sa panig ng NDFP. Kamakailan, sunud-sunod ang pagdukot sa mga konsultant ng NDFP at ng kanilang mga kaanak katulad nina Prudencio Calubid at dalawa pang NDFP staff na dinukot sa Metro Manila, at Rogelio Calubad at anak na si Gabriel na dinukot naman sa Calauag, Quezon.
Tigil-putukan nilabag
Samantala, nalabag ang tatlong-taong ceasefire o tigil-putukan sa pagitan ng gobyerno at MILF (Moro Islamic Liberation Front), ang pinakamalaking rebeldeng grupong Moro sa Mindanao na nakikibaka para sa kasarinlan simula pa noong 1980.
Hunyo 28 ngayong taon nang sumiklab ang digmaan sa pagitan ng mga puwersa ng AFP at MILF sa Shariff Aguak, Maguindanao. Ito’y matapos tangkain ng pulis na arestuhin ang dalawang kumander ng MILF, sina Jamil Ombra at Sajid Pakiladato, na pinagbibintangan ng gobyerno na nasa likod ng pambobomba sa lugar noong Hunyo 23 na ikinamatay ng kapatid ni Gob. Andal Ampatuan.
Itinanggi ni Eid Kabalu, tagapagsalita ng MILF, na may kinalaman ang MILF sa atake sa pamilya ng gobernador. Pormal na inireklamo ni Kabalu sa joint ceasefire committe ang aksiyong militar na umano’y ginamit na dahilan ang nasabing pambobomba para salakayin ang MILF.
Ayon sa mga ulat, mahigit 20,000 pamilyang apektado ang napilitang lumikas. Umaabot naman sa 38 sundalo at militia at 10 rebeldeng MILF ang namatay sa sumiklab na labanan.
Naganap ang labanan isang buwan matapos hindi magkasundo ang gobyerno at mga rebelde sa usapin ng ancestral domain o lupaing ninuno na hinihingi ng MILF bilang teritoryo ng mga Moro. Hindi pumayag ang gobyerno na mapabilang sa ancestral domain ng mga Moro ang Basilan, Sulu, Tawi-Tawi, Lanao del Sur at Maguindanao, at ibang lugar sa Zamboanga del Norte, Zamboanga del Sur, North Cotabato, Sultan Kudarat at Sarangani.
Nagpahayag ang gobyerno Arroyo ng patuloy na komitment sa usapang pangkapayapaan sa MILF na may nakatalagang International Monitoring Team na pinamumunuan ng bansang Malaysia. Gayunpaman, nangangamba ang MILF na hindi malayong isama ang kanilang mga puwersa sa all-out war na idineklara laban sa CPP-NPA batay na rin sa ikinikilos ng gobyerno.
Solusyong bigo
Sa halip na subukang lutasin ang mga problemang panlipunan na ugat ng rebelyon, muli na namang inilalapat ng gobyernong Arroyo ang solusyong makailang beses nang nabigo—todo-giyera. Ang masaklap, hindi na lamang ”collateral damage” ang mga sibilyan, kundi sistematiko at walang-awang tinutudla ng mga mersenaryong hindi kayang magpatahimik sa pag-aalburuto ng bulkang sosyal.
posted by ilangq at 6:05 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home